Lessons learned

 

Het avontuur zit er weer op. Wat hebben we genoten! 

We genoten van het zingen van de kinderen, van de Malawiaanse cultuur, het leven op het compound. 

We zagen Gods hand in de heldere sterrenhemel, de prachtige zonsondergang en het geweldige dierenrijk. 

We leerden over afhankelijkheid, eenvoudigheid, dankbaarheid en vertrouwen. We leerden het kleine te waarderen, zegeningen te tellen. 

Wat wij in Malawi hebben gezien is zo anders dan in Nederland. Tel bewust je zegeningen, het eten op tafel, het water. Neem tijd voor elkaar, voor dát wat je lief is. 

Van een aantal mensen nog een persoonlijke stukje

Ik heb geleerd hoe je met weinig materiaal toch veel kunt. Heb bewondering voor hun creativiteit en vindingrijkheid. Ze leven bij de dag en dat heeft nadelen, maar ook voordelen. Mensen hebben weinig, maar delen daarvan ook nog uit. Bijvoorbeeld bij de snoepjes die Derk uitdeelde bij de boottocht. 

Wat ik meeneem is om niet met alles mee te doen in NL qua activiteiten en bezittingen. Door eigen keuzes te maken, zodat er ook rust overblijft. Ook om tevreden te zijn met wat je hebt. Je hebt niet veel nodig on te kunnen leven.

Respect voor de kinderen, hoe blij ze zijn ondanks alles wat ze mee hebben gemaakt. En hoe ijverig ze alles doen, zoals kleren wassen en schoonmaken.

Vriendelijke groet,

Rosalien

Hoi allemaal, 

Weer teruggekomen uit Malawi heb ik de tijd om op een rijtje te zetten wat ik allemaal heb meegemaakt op reis.

Ik ging voornamelijk op reis om te helpen in de bouw; "kindermiddagen zijn niks voor mij" dacht ik.

Toen ik er toch 1 mee had gedaan merkte ik gelijk dat het iets losmaakte. 

Waar ik het in Malawi al erg moeilijk had om de kinderen te verlaten, komt het besef nu steeds meer. Wij terug in alle luxe, en de kinderen uit Malawi verdeeld in wat arme dorpjes, om na de vakantie weer hongerig terug te keren naar de Stephanos compound.

Toch maakte het me erg blij om te zien hoe gelukkig iedereen is. Wij zijn gewend aan alle drukte, stress, en zoveel mogelijk geld verdienen hier in Nederland.

In Malawi zijn ze veel gelukkiger met de kleine dingen, een appeltje tovert al een gigantische lach op het gezicht van jong en oud.

We hebben met elkaar veel mooie en leuke dingen meegemaakt, en er ook een hoop lessen uit gehaald.

Ook heb je nu zelf meegemaakt waar je voor bidt als "de arme kinderen in Afrika" worden benoemd in het gebed.

Ik hoop dat we anderen met onze avonturen, door middel van vlogs en blogs ook hebben geïnspireerd om meer te doen voor onze medemens, of om de werkzaamheden en giften voort te zetten.

Ik ga verder bijkomen van dit avontuur, en alles een plekje geven, om er dagelijks aan terug te denken. En wie weet, tot volgend jaar?

Vriendelijke groet,

Joost

Ha allemaal, hier nog een berichtje van mij om onder woorden proberen te brengen hoe ik de bijzondere reis naar Malawi met stichting Stephanos ervaren heb. Eigenlijk zijn alle emoties voorbij gekomen. Het begin van de reis (een onverwachts weekendje in Ethiopië) die weer gezorgd heeft voor het ervaren van ‘het beste ervan maken’ in (nood) situaties, verwachtingen bijstellen en uitkijken naar het moment dat je weer herenigd bent met de groep, naar de ontmoeting met de kinderen, ongenode gasten 🕷️ in de slaapkamer waar je uiteindelijk heel makkelijk in word. (Tot blijdschap van mijn naasten in Nederland) en nog zoveel meer wat eigenlijk moeilijk onder woorden te brengen valt. 

De armoede, leed, vriendelijkheid, vriendschappen die gesloten worden die in gedachten bij je blijven, je behandeld voelen als een koningin, de handjes die het soms eng vinden om een blanke aan te raken, maar het stiekem proberen te doen als je niet kijkt, het gezang met zoveel overgave waar iets vanuit gaat wat jaloersmakend is, de liefde naar elkaar en het van elkaar leren met de werkzaamheden. Het zegt wat dat wij als onervaren bouwvakkers ineens met een hoopje meer kennis naar huis zijn gegaan. De mooie gesprekken die regelmatig voor een traan gezorgd hebben omdat je iets meevoelt van hun vragen in het leven, de onzekere toekomst die ze tegemoet gaan, maar ook de positiviteit die ze hebben omdat ze op het compound al zoveel meer perspectief krijgen dan zoveel andere leeftijdsgenoten in het land. 

Schaamte was ook iets wat veel omhoog kwam. Mij teveel voelen in een omgeving waar mensen eraan herinnerd worden dat jij het ‘beter’ hebt dan zij. Ik kan nog veel schrijven en delen, maar het onder woorden brengen blijft moeilijk. Het is een reis waar ik met weemoed naar terug kan blijven kijken en daarbij in mijn gedachten hoop te houden dat ik me bewust blijf zijn van de bevoorrechte situatie waarin ik ben opgegroeid als je het hebt over aardse spullen en mogelijkheden.

Vriendelijke groet, 

Annelies 

We waren onderweg vanaf het vliegveld met de bus richting het compound. Ik keek er al naar uit om terug te zien wat we drie jaar geleden hadden achtergelaten. Natuurlijk neem je het mee al die prachtige herinneringen en de dankbaren gezichten van de kinderen. Je ontdekt ook weer hoe simpel leven ze hebben. Alles te voet, fiets of misschien met een brommer als ze een beetje geld gespaard hebben. 

Tijdens de vakantie ook veel samengewerkt met de ingehuurde bouwvakkers. Trots lieten ze zien wat ze wisten. En nieuwsgierig werden ze als je ze vertelde dat je ook kennis had van bouwkundig werk. En dan ga je eigenlijk met een dubbel gevoel weg als je ziet wat hun allemaal hebben en wat wij hebben.

Elke dag had ook te maken met de kinderen ook als je niet met de kindermiddagen bezig was. Na werktijd even de bal pakken en voetballen tot etenstijd. Al gaf je ze iets kleins, ze konden er al druk mee bezig zijn. Of ze kwamen met zelfgemaakt speelgoed die ze dan vol trots laten zien. 

Samen met de kinderen zingen tot Gods eer, samen eten en spelletjes doen. Na twee weken in één keer afscheid nemen omdat de kinderen naar familie gaan en wij onze wegen voortzetten. Dit is toch wel een heftig afscheid en niet alleen voor de kinderen.

Met vriendelijke groet, 

Hans-Jan

We willen iedereen bedanken die met ons heeft meegeleefd, voor ons heeft gebeden en onze blogs heeft gelezen. Laten we in onze gebeden bidden voor hen die we achterlieten in Malawi.